Πλήγματα σε δύο συχνά εμφανιζόμενες μορφές καρκίνου, πέτυχαν οι ερευνητές. Με χορήγηση καινοτόμων δραστικών ουσιών, κατόρθωσαν να μειώσουν τη θνησιμότητα και να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής πασχόντων από μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα και των ωοθηκών.
1. Εξατομικευμένη θεραπεία στον καρκίνο του πνεύμονα
Στην πρώτη μελέτη, τη μελέτη φάσης ΙΙΙ με την ονομασία OPTIMAL, συμμετείχαν 165 ασθενείς με μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα με ενεργοποιούμενες μεταλλάξεις του υποδοχέα του επιδερμικού αυξητικού παράγοντα (EGFR), στους οποίους χορηγήθηκε ο παράγοντας ερλοτινίμπη. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η εν λόγω θεραπεία σχεδόν τριπλασίασε την επιβίωση των ασθενών χωρίς εξέλιξη της νόσου – με αποτέλεσμα οι ασθενείς να ζήσουν για περισσότερο από ένα χρόνο χωρίς η νόσος τους να εξελιχθεί – σε σύγκριση με τους ασθενείς που είχαν λάβει την κλασική χημειοθεραπεία.
Έπειτα από έναν χρόνο, περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς (56%) με μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα με ενεργοποιούμενες μεταλλάξεις του EGFR ήταν ελεύθεροι νόσου, σε σύγκριση με το 1,7% των ατόμων που έλαβαν χημειοθεραπεία. Περισσότεροι από τους διπλάσιους ήταν κι όσοι εμφάνισαν συρρίκνωση του όγκου, σε σύγκριση με εκείνους που έλαβαν χημειοθεραπεία (83% έναντι 36%). Οι ασθενείς που έλαβαν ερλοτινίμπη έζησαν κατά μέσο όρο 13,1 μήνες χωρίς να επιδεινώνεται η νόσος τους, ενώ εκείνοι που έλαβαν χημειοθεραπεία έζησαν κατά μέσο όρο 4,6 μήνες χωρίς επιδείνωση της ασθένειάς τους.
Η ερλοτινίμπη αναστέλλει δραστικά τον υποδοχέα του επιδερμικού αυξητικού παράγοντα (EGFR), μια πρωτεΐνη που εμπλέκεται στην αύξηση και ανάπτυξη του καρκίνου. Είναι ο πρώτος και ο μοναδικός από του στόματος χορηγούμενος παράγοντας που στοχεύει τον EGFR ανεξαρτήτως της παρουσίας ή όχι ενεργοποιούμενων μεταλλάξεων του EGFR και προσφέρει αποδεδειγμένα σημαντικό όφελος ως προς την επιβίωση, χωρίς να παρουσιάζει τις ανεπιθύμητες ενέργειες που συνδέονται με τη χημειοθεραπεία και ασχέτως της παρουσίας μεταλλάξεων που ενεργοποιούν τον EGFR.
Ο καρκίνος του πνεύμονα είναι η συχνότερη νεοπλασία, αποτελώντας μία από τις κυριότερες αιτίες θανάτου. Στη χώρα μας, διαγιγνώσκονται ετησίως περισσότερες από 6.000 νέες περιπτώσεις. Μόνο το 10% των ασθενών αυτών εκτιμάται ότι θα επιβιώσει για περισσότερα από πέντε χρόνια. Η νόσος «σκοτώνει» περισσότερους ανθρώπους απ’ όσους ο καρκίνος του παχέος εντέρου, του μαστού και του προστάτη μαζί. Διακρίνεται σε δύο τύπους: τον μικροκυτταρικό και τον μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα. Ο μη μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονα προσβάλλει το 85% των ασθενών.
2. Αντιαγγειογενετική θεραπεία στον καρκίνο των ωοθηκών
Στο συνέδριο παρουσιάστηκαν τα ευρήματα μίας εξίσου ενδιαφέρουσας κλινικής μελέτης φάσης ΙΙΙ, της ICON7, η οποία πραγματοποιήθηκε σε 1.528 γυναίκες με καρκίνο των ωοθηκών. Οι γυναίκες, στις οποίες χορηγήθηκε συνδυασμός χημειοθεραπείας με μπεβασιζουμάμπη, εμφάνισαν 27% βελτίωση στην πιθανότητα να ζήσουν περισσότερο χωρίς εξέλιξη της νόσου, σε σύγκριση με όσες έλαβαν μόνο χημειοθεραπεία. Σύμφωνα με τους ερευνητές, το στοιχείο αυτό αντιστοιχεί σε μείωση κατά 21% του κινδύνου για εξέλιξη της νόσου ή θάνατο σε μια νόσο για την οποία μικρή θεραπευτική πρόοδος έχει συντελεστεί εδώ και πάνω από μια δεκαετία.
Ο καρκίνος των ωοθηκών είναι ο έκτος συχνότερος καρκίνος στις γυναίκες και η όγδοη αιτία θανάτου γυναικών από καρκίνο παγκοσμίως. Αποτελεί περίπου το 20% του συνόλου των γυναικολογικών καρκίνων και εκδηλώνεται συχνά στην ηλικία των 55 ετών. Σε πολλές περιπτώσεις, η χειρουργική αντιμετώπιση δεν είναι αρκετή, όταν ο καρκίνος έχει αναπτυχθεί σημαντικά ή εξαπλωθεί. Στις περιπτώσεις αυτές, συνιστάται κυρίως περαιτέρω χημειοθεραπεία. Η υποτροπή, ωστόσο, της ασθένειας μετά την αγωγή με χημειοθεραπεία είναι δυστυχώς συχνή.
Η μπεβασιζουμάμπη είναι ένα αντίσωμα που δεσμεύει και αναστέλλει την λειτουργία του αγγειακού ενδοθηλιακού αυξητικού παράγοντα (VEGF). Ο παράγοντας αυτός αποτελεί το κλειδί στην εξέλιξη της αγγειογένεσης του όγκου – μια βασική διαδικασία που διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην αύξηση και εξάπλωση (μετάσταση) του όγκου σε άλλα σημεία του οργανισμού. Εδώ και πέντε χρόνια έχει καταστήσει την αντιαγγειογενετική θεραπεία βασικό πυλώνα της αντιμετώπισης του καρκίνου.
Πηγή:
ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου